Ήρα ή Juno στα λατινικά, η προστάτιδα του γάμου...

       H Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού 
Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά 
των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και 
προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα 
ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή 
και υποταγμένη στον κύριο και αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και 
πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και 
εκδικητική σύζυγος. Η εκδίκησή της, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Κυνηγάει 
και τιμωρεί τις γυναίκες που ο Δίας απατώντας την έκανε δικές του καθώς και τους 
καρπούς των πράξεών του.

       Αγωνίζεται με όλο της το είναι για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει. Ο γάμος της 
Ήρας και του Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαραθέσεων, αντιπαλότητας, και 
συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, τον παντοδύναμο άρχοντα του 
ουρανού, ο οποίος μηχανεύεται τρόπους για να ξεφύγει της οργής της ζηλιάρας και 
εκδικητικής συζύγου του. 

       Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται στη Σάμο και κατ' άλλους στη 
Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των 
αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να μην εκπληρωθεί 
το πεπρωμένο του, να μην χάσει το θρόνο του από ένα από τα παιδιά του. Μόνο 
όταν η πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα (που της φανέρωσε η γαία), να 
ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το 
φως. Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον 
απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας δεν 
παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα που ήταν αδύνατο 
ακόμη και για την πανίσχυρη και περήφανη Ήρα να αντισταθεί. Μια βροχερή, 
χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, μεταμορφώθηκε σε 
κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το 
μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε με τα 
τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς 
των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός, 
πανίσχυρος και ακαταμάχητος, εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες 
αντίστασης της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού 
πρώτα εξασφάλισε "υπόσχεση γάμου". 

       Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε 
ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν εκρηκτική και τρικυμιώδης, όπως, άλλωστε, 
θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους. Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας 
της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία 
των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα. 
Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά 
της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, 
να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές. 

       Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και 
πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου. 

      Ο Δίας, μέσα από τους ομηρικούς στίχους, δήλωνε ότι περιφρονούσε την οργή 
και την γκρίνια της και της ζητούσε, επίμονα, υποταγή. Δε δίστασε, μάλιστα, να 
κάνει κάποτε πράξεις τις απειλές του, όταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε 
ανάμεσα στον αιθέρα και στα σύννεφα.